Rétt að fresta orkupakkanum

Að tengjast uppboðsmarkaði ESB hækkar óhjákvæmilega raforkuna hér. ACER er stýriskrifstofa ESB fyrir markaðinn, hún er staðsett í Ljubljana í Slóveniu og stjórnar þaðan eftir eigin reglum. Með því að gangast undir þær, borga Íslendingar tengikabalinn sjálfir með hærra raforkuverði. Tengingin er hagur ESB en ekki okkar, hér eru ódýrar orkuaðlindir en ekki hjá þeim. Ef ESB vill tengjast Íslandi eiga þeir að borga tenginguna sjálfir og kaupa orku samkvæmt sérstökum samningi. Inn á uppboðsmarkaðinn höfum við ekkert að gera. Við tökum bara frá sjálfum okkur möguleikann á að sjá innlendri starfsemi eins og ylrækt og fiskiðnaði fyrir ódýrri raforku. 

Vill nýta undanþágur frá orkupakkanum

Athugasemdir

[Júlíus Valsson, 18.11.2018 kl. 13:37]

Ef við innleiðum 3. orkulagabálk ESB verðua orkuauðlindirnar, vatnsföllin, jarðvarminn áfram í eigu Íslendinga. Það er ekki málið, heldur hitt, að afurðin, þ.e. raforkan verður þá hluti af sameiginlegu raforkukerfi ESB og lútir þá þeim lögmálum sem gilda um frjálst flæði vöru og þjónustu. M.ö.o. fer raforkan okkar á sameiginlegan uppboðsmarkað í Evrópu og við ráðum ekki lengur raforkuverðinu eða því, hve mikið við framleiðum af raforku eða hvert hún fer.
Viljum við það?
Koma svo Íslendingar!

[Merry (IP-tala skráð) 18.11.2018 kl. 13:58]

Sæll Jónas

Vill bara benda á, að eiga við ESB í hvað sem er, er bara að gefa þeim tækifæri að nota það til að setja press á okkur fyrir allt sem þau vill. Meira land fyrir þeirra innflytjendum og okkar FISK.

Með komu ESB her, munum þau gjarna taka börnin okkar til að þjóna. 

[Jón Valur Jensson, 19.11.2018 kl. 02:39]

Snilldargóður, upplýsandi pistill, Jónas.

Ég bið þig leyfis að fá að endurbirta hann á Fullveldisvaktinni, Moggabloggi Samtaka um rannsóknir á Evrópusambandinu og tengslum þess við Ísland.

Með góðri kveðju,

[Þorsteinn Siglaugsson, 19.11.2018 kl. 11:53]

Það er auðvitað skynsamlegast fyrir orkufyrirtæki að selja orkuna á sem hæstu verði. Hér eru helstu orkufyrirtækin í eigu ríkisins og hagnaðurinn rennur því í sameiginlega sjóði.

Það er ekki skynsamlegt að láta orkufyrirtækin niðurgreiða starfsemi sem ekki er sjálfbær. Slíkt kann aldrei góðri lukku að stýra. Það er kannski ekkert sérstaklega gáfulegt að rækta tómata og agúrkur í landi þar sem hitinn er rétt yfir frostmarki að meðaltali og sér ekki til sólar stóran hluta ársins. Slíkar vörur er kannski bara betra að flytja inn frá svæðum þar sem aðstæður til að rækta þær eru fyrir hendi.

Til að orkusala um sæstreng sé skynsamleg þarf kostnaður við lagningu strengsins að vera innan ásættanlegra marka, en það þarf einnig að gæta að því að orkuframleiðendur hér verði ekki of háðir einum kaupanda/eiganda sæstrengsins. Fyrirtækin hafa brennt sig á þessu í áraraðir þegar farið hefur verið í byggingu virkjana sem eru háðar einum eða fáum kaupendum um afkomu sína. Sæstrengur yrði að vera í eigu einkaaðila og þeir yrðu að geta greitt ásættanlegt verð fyrir orkuna. Það er ekki skynsamlegt fyrir ríkið að fara út í slíka framkvæmd og taka áhættuna af henni. Jafnframt yrðu orkusölusamningar að vera til langs tíma og forðast verður að binda of stóran hluta orkunnar í slíka samninga.

[Benedikt V. Warén, 19.11.2018 kl. 13:05]

Þorsteinn.  Hugsaðu aðeins áður en þú bloggar svona feitt.  Hvað um kolefnasporið til framtíðar, að rækta grænmeti vísfjarri markaði og flytja það allt um langan veg.  Hvað er búið að menga mikið við að búa til, flytja og leggja kapal á milli Íslands og og Evrópu?  Hvað kostar það margar kílóvattstundir við framleiðslu grænmetis á Íslandi.  Hvað er þjóðin að græða, ef hún þarf að borga margfalt fyrir orkuna, vegna þess að hún er á alþjóðlegum markaði? 

Hafa menn reiknað það alla leið, hve mikið tapið í í kaplinum milli Íslands og Evrópu?  Það þótti í mikið ráðist að byggja Kárahnjúkavirkjun, og ef ég man rétt varst þú búinn að reikna hana út í hafsauga, - rekstrarlega.  Tapið í þessum kapli samsvarar einni Kárahnjúkavirkjun.  Hvernig rímar það við þínar fyrri áhyggjur af tapi í raforkuframleiðslu?